Nie umiem rysować rzęs!

Spokojnie, nie będę tu narzekać na mój talent artystyczny.
Chciałam tu opowiedzieć pewną historię, która mi się przydarzyła wczoraj i która dała mi trochę do myślenia. Jest to dość spontaniczny post, po prostu ta historia stała się dla mnie tak inspirująca, że postanowiłam się nią z wami podzielić.
Będzie wam tu potrzebny mały kontekst, otóż w te wakacje postanowiłam na poważnie zacząć moją naukę rysowanie, jako że do tej pory potrafiłam tylko rysować mandalę i skrzydła.
I tu przechodzimy do dnia wczorajszego, czyli środy 4.01.2017. Tego dnia postanowiłam nauczyć się rysować oko po raz kolejny. Narysowałam je i już zostały mi do narysowania tylko rzęsy, ale w ogóle mi nie wychodziły. Po kilkunastu minutach starań do pokoju wszedł mój brat. Wykrzyknęłam "Nie umiem rysować rzęs!". On zareagował na to ironią: "no nie, nie umiesz rysować rzęs, no ale beznadziejna jesteś, spójrz jaki okropny jest ten twój rysunek, co to w ogóle jest, no wiesz co..." I tak dalej. Gdy już przestał powiedział: "Całe oko wyszło ci świetnie, a ty narzekasz na rzęsy?"
Może powinnam wam pokazać rysunek.

Po tej rozmowie odłożyłam rysunek taki, jakim był. Wieczorem spojrzałam na niego jeszcze raz i w sumie, te rzęsy da się wytłumaczyć czy przymknąć na nie oko (pun intended). Pomyślałam sobie, że takie szczegóły potrafią nas zniechęcić do całokształtu. Dlatego przychodzę do was z radą. Nie dajcie rzęsą zniszczyć waszego oka! Świat nie jest idealny, a tym bardziej my nie jesteśmy i zawsze coś będzie dla nas nieidealne. Ale wystarczy że zrobimy sobie przerwę i spojrzymy na to samą trochę później, a zrozumiemy, że zrobiliśmy kawał dobrej roboty. Nie dajcie się zniechęcić, bo wtedy nic nie osiągniecie.
Napiszcie, co najczęściej was zniechęca.
Miłego dnia!