Czy naprawdę żyjesz?

Hej!
Dawno mnie nie było, ale ten post tego niestety nie zrekompensuje. Przychodzę z krótką notką, ale za to mam nadzieję, że ciekawą.
Nasze życie często jest szybkie, no bo w końcu mamy pracę, szkołę, obowiązki. I nie chcę was do nich zniechęcać - one też są ważne w życiu. Ale nie o nich chcę dzisiaj pomówić.
Jako, że przyszła wiosna, może znajdźmy chwilę, żeby się zatrzymać. Co to ma wspólnego z wiosną? Otóż dla mnie wiosna to odrodzenie się przyrody, to świat budzący się na nowo, to okazja żeby usiąść gdzieś na ławce w parku, pod zakwitającym drzewem i rozejrzeć się. Mnie właśnie to zainspirowało do tego postu. Czy zastanawialiście się kiedyś, na czym polega wasze życie? Czy jest w nim miejsce na nostalgię, burzę uczuć, radość i piękno? Czy naprawdę żyjecie, czy tylko istniejecie?

Ale co mam na myśli, myśląc o życiu? Nie mówię tu o jakiś szalonych podróżach donikąd, o skakaniu z dwustumetrowego klifu czy lataniu motolotnią, bo nie każdy z nas ma odwagę czy czas na takie czyny. Chodzi mi tu o zwykłe odczuwanie życia, rozkoszowanie się nim. Przecież nie musi ono polegać tylko na pracy, szkole, nauce, obowiązkach, a od czasu do czasu książka dla relaksu. Może między tymi czynnościami znajdziesz czas żeby zaczerpnąć świeżego powietrza, zachwycić się przyrodą, porozmawiać z gołębiami na deptaku lub kaczkami na rzeczce, pośmiać się z niezłomnych maluchów, którzy wytrwale próbują wejść na wysoki murek. Zamknij oczy, weź głęboki wdech i otwórz je. Co widzisz?

No to teraz misja dla każdego z was. Spróbuj jutro, za tydzień, za miesiąc, za rok lub nawet zaraz, prawdziwie przeżyć dzień, nie ograniczając swoich uczuć.

Miłego życia. ♥